fot.pixabay

Francuzi jako pierwsi zapragnęli stworzenia przepisów chroniących regionalne specjały. Zabezpieczenie produktów przed przywłaszczeniem nazwy lub podrobieniem ma informować klientów o szczególnych właściwościach kupowanych artykułów. Regionalne oznaczenia wpływają na zwiększenie atrakcyjności wyrobów ze względu na potwierdzoną wysoką jakość. Metody produkcji są niejednokrotnie pracochłonne. W wielu przypadkach produkcja regionalnych produktów trwale wpisała się w dziedzictwo kulturowe danego obszaru.

Za przykład mogą posłużyć produkty powstające w trudnych warunkach glebowych i klimatycznych („górskie”). Ograniczenia naturalne wpływają na utrudnioną dostępność zakładów przetwórczych na obszarach górskich oraz hamują przetwórstwo i powodują, że jest ono nieopłacalne. W związku z tym ustawodawca dopuścił używanie określenia „produkt górski” pod warunkiem, że proces przetwarzania odbywa się w promieniu 30 km od obszarów górskich.

Kolejną charakterystyczną grupą produktów stanowią wyroby tradycyjne. Lista Produktów Tradycyjnych prowadzona przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi służy zbieraniu i rozpowszechnianiu informacji związanych z wytwarzaniem produktów tradycyjnych. Producenci tradycyjnych artykułów spożywczych mogą ubiegać się o uzyskanie odstępstw od wymagań sanitarnych i weterynaryjnych, jeżeli konieczność taka wynika z tradycyjnej receptury.

fot.pixabay

Nazwa „produkt tradycyjny” została zdefiniowana przez prawodawcę. Aby móc nazwać tak dany wyrób należy spełnić następujące wymogi:

1. jakość lub wyjątkowe cechy i właściwości wynikają ze stosowania tradycyjnych, tzn. wykorzystywanych od co najmniej 25 lat, metod produkcji,

2. stanowiące element dziedzictwa kulturowego regionu, w którym są wytwarzane

3. będące elementem tożsamości społeczności lokalnej.

Zgodnie z prawem żywnościowym konsument nie może być wprowadzany w błąd, należy o tym pamiętać, nazywając swoje wyroby lokalnymi czy regionalnymi. Widząc takie określenie, klient oczekuje, że artykuł został wytworzony w warunkach, na jakie wskazuje nazwa, czyli w danym regionie i jest wytworzony w prosty sposób, a nie w drodze produkcji przemysłowej, ze składników pochodzących z danego regionu.

Źródła:

1. MRiRW

2. UOKiK

3. Rozporządzenie (UE) NR 665/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w odniesieniu do warunków używania stosowanego fakultatywnie określenia jakościowego „produkt górski”

4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych