Skarby kulinarne Ziemi Łódzkiej

Regionalna kuchnia łódzka to połączenie czterech kultur: polskiej, niemieckiej, rosyjskiej i żydowskiej. Czym zaowocowała taka mieszanka w przypadku Łodzi i okolic? Przyjrzyjmy się…

Z jednej strony proste potrawy i skwarki…

Gdy w 1820 roku władze carskie wydały dekret o włączeniu Łodzi do grona osad przemysłowych, ludność zaczęła tu napływać wręcz tysiącami. I to z różnych stron. To właśnie ten element napływowy uformował obecną kuchnię łódzką, ale że była to głównie biedota, toteż łódzkie dania obiadowe do przesadnie wykwintnych nie należały. Były to przede wszystkim: zalewajka, zupa chrzanowa, kluski żelazne i kapusta z grochem, a wszystko kraszone obficie skwarkami, głównie ze słoniny i boczku.

…Ale istnieje także druga strona medalu!

Wraz z rozwojem przemysłu i wzrostem ludności siłą rzeczy rozwijało się także masarstwo. Głównie w okolicznych majątkach ziemskich. I te tradycje do dnia dzisiejszego są na tyle silne, że na Liście produktów regionalnych i tradycyjnych MRiRW znajduje się wiele wyrobów z województwa łódzkiego. W uproszczeniu są to:

• kiełbasy z Jordanowa;

• kiełbasa, kiszka pasztetowa oraz boczek z Nadolnej;

• wędzonki i kiełbasy z Szadkowa;

• szynka i kiełbasa z Felinowa;

• wędzonki z Zaborowa;

• kiełbasa z Kotulina;

• kiełbasy, boczek i szynka z Bilskiej Woli;

• karczek pieczony, kiełbasa i kaszanka z Białej Góry;

• kaszanka, salceson i wędzonka z Rzgowa;

• kiełbasa z Księżych Młynów.

Powyższe wyroby to prawdziwe skarby regionu łódzkiego i cenne dziedzictwo kulinarne.

Fot. Pixabay